حافظ و مهدویت

قسمت 2

همانگونه که ذکر شد، مهدویت و نوید ظهور مصلح غیبی در اسلام بسیار قدیمی و ریشه‏دار است، لیکن نباید غافل بود که این امر اختصاص به شیعیان ندارد، بلکه این اعتقاد در میان عامه مسلمین وجود دارد و همچنین ادیان دیگر نیز ظهور آن حضرت را قطعی می‏دانند، ولی هرکدام، از این منجی، به‏گونه‏ای تعبیر کرده‏اند. حافظ درباره غیبت آن حضرت می‏گوید:

تا نیست غیبتی نبود لذت حضور ازدست غیبت تو شکایت نمی‏کنم

یا در جای دیگر:

جانم بسوختی و به‏جان دوست دارمت ای غایب از نظر به‏خدا می‏سپارمت

امام رضا، علیه‏السلام، درباره غیبت آن حضرت چنین می‏فرماید:

چهارمین فرزند من، خداوند او را در پشت پرده غیبت پنهان می‏سازد. تا وقتی که خود می‏خواهد.1

در کتاب مجموعه زندگی چهارده معصوم آمده است: عارف نامی حافظ شیراز که به زیارت جان باهرالنور امام زمان، عجّل‏اللّه‏تعالی‏فرجه، تشرّف حاصل کرده است، شرایط زیارت حجت عصر را چنین وصف می‏کند:

این عجب بین که چه نوری زکجا می‏بینم در خرابات مغان نور خدا می‏بینم

خانه می‏بینی و من خانه خدا می‏بینم جلوه بر من مفروش ای ملک‏الحاج که تو

فکر دورست همانا که خطا می‏بینم خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن

استاد علی دوانی در کتاب شوق مهدی مطلبی را درمورد حافظ و حضرت مهدی آورده است:

در اشعار هیچ یک از شاعران بزرگ غیر از حافظ نمی‏بینیم که تا این حد ابیاتی مناسب با اعتقاد شیعیان درباره امام زمان، علیه‏السلام، آمده باشد و تقریبا کمتر غزلی است که بیتی یا ابیاتی از آن مناسب با وصف‏حال امام غایب ازنظر نباشد.

لسان‏الغیب در غزلهای شورانگیز خود بارها سروده است:

خرمن سوختگان را همه‏گو باد ببر روی بنما و وجود خودم از یاد ببر

گرچه از خون دل ریش دمی طاهر نیست اشکم احرام طواف حرمت می‏بندد

روی و ریای خلق به‏یک سو نهاده‏ایم عمریست تا به راه غمت رو نهاده‏ایم

بازآ که ریخت بی‏گل رویت بهار عمر ای خرّم از فروغ رخت لاله‏زار عمر

دل بی‏تو به‏جان آمد وقت است که بازآیی ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران

از اینها جالبتر اینکه حافظ نام «مهدی» را صریحا آورده و از ظهور و نابودی «دجّال» ـ مظهر ریا و تزویر و بدی و پلیدی ـ سخن گفته است:

بگو بسوز که «مهدی» دین پناه رسید! کجاست صوفی دجّال چشم ملحد شکل

شباهت حضرت مهدی به‏پیامبران الهی درشعر حافظ

در حضرت نشانه‏هایی از پیامبران الهی وجود دارد که به احادیثی در این رابطه اشاره می‏کنیم:

مهدی قائم از نسل علی‏بن ابیطالب، علیه‏السلام، است که در اخلاق و اوصاف، شکل و سیما، شکوه و هیبت چون عیسی‏بن مریم است. خداوند به همه پیامبران هرچه داده، به او نیز داده، با اضافاتی.2

همچنین در روایت دیگری از کتاب اثبات‏الرجعة فضل‏بن شاذان از امام صادق، علیه‏السلام، آورده است:

هیچ معجزه‏ای از معجزات انبیاء و اوصیا نیست مگر اینکه خداوند تبارک و تعالی مثل آن را به‏دست قائم، علیه‏السلام، ظاهر می‏گرداند تا بر دشمنان اتمام حجت کند.3

و در حدیث دیگری امام صادق، علیه‏السلام، می‏فرمایند:

و در آن هنگام که آقای ما قائم، علیه‏السلام، به خانه خدا تکیه زده می‏گوید: ای مردم هرکس می‏خواهد آدم و شیث را ببیند، بداند که من آدم و شیث هستم و هرکس می‏خواهد نوح و فرزندش سام را ببیند، بداند که من نوح و سامم و هرکس که می‏خواهد ابراهیم و اسماعیل را ببیند، بداند که من همان ابراهیم و اسماعیل می‏باشم، و هرکس می‏خواهد موسی و یوشع را ببیند، من همان موسی و یوشع هستم، و هرکس می‏خواهد عیسی و شمعون را ببیند من همان عیسی و شمعون هستم و هرکس می‏خواهد محمد، صلّی‏اللّه‏علیه‏وآله، و علی، علیه‏السلام، را ببیند من همان محمد و امیرالمؤمنین، علیهماالسلام، هستم و هرکس می‏خواهد حسن و حسین را ببیند من همان حسن و حسینم و هر کس می‏خواهد امامان از ذریه حسین، علیه‏السلام، را ببیند بداند که من همان ائمه اطهار هستم، دعوتم را بپذیرید و به‏نزدم جمع شوید که هرچه گفته‏اند و هرچه نگفته‏اند به‏شما خبر دهم.4

احادیث فوق دلالت دارد که تمام صفات انبیا و ائمه، علیهم‏السلام، در وجود حضرت جمع است و چه خوش گفته‏اند: «آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری».

حافظ نیز این نکته را زیبا سروده:

باز آید و از کعبه احزان به در آیی حافظ مکن اندیشه که آن یوسف مه‏روی

یا :

چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی

پاورقیها:

* برگرفته از کتاب دلبری برگزیده‏ام...

1. بشارة الاسلام، ص 51.

2. روزگار رهایی، ج 1، ص 130.

3. غیبت نعمانی، ص 13.

4. همان.

منبع: تبیان

در روایتى از رسول گرامى اسلام صلى الله علیه و آله مى‏خوانیم: «الائمة من بعدى اثنا عشر اولهم انت‏یا على و آخرهم القائم الذى یفتح الله تعالى ذکره على یدیه مشارق الارض و مغاربها; (3) پیشوایان پس از من دوازده نفرند; اولین آنها تو هستى اى على، و آخرین آنها قائم است; همو که خداوند به دست او مشرقها و مغربها [کنایه از تمامى کره زمین] را فتح خواهد کرد .»

اگر چه امید به آمدن مصلح جهانى در افکار و عقاید تمامى اقوام و ملل ریشه دارد و کم و بیش به گونه‏هاى متفاوت در همه جا مطرح بوده است، اما در تفکر شیعى انتظار فرج و حاکمیت آن موعود به طور روشن و شفاف مطرح است; به گونه‏اى که آن امام منتظر و آن منجى نهایى را زنده مى‏دانند و اعتقاد دارند روزى به فرمان خداوند خواهد آمد و جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد .

از اینرو، مفهوم «غیبت‏» و «انتظار فرج‏» نزد شیعه دوازده امامى مفهومى است متفاوت با دیگر ادیان و مذاهب و مکتبها .

همانگونه که اشاره شد یکى از مفاهیمى که از همان ابتدا در ارتباط با مهدویت و ظهور منجى آخرین پدید آمد و در شمار عقاید دینى بسیارى از شیعیان در آمد مفهوم «حکومت واحد جهانى‏» است; به این معنا که با ظهور امام غایب، اسلام که تنها دین الهى و کامل و داراى شریعت جامع است، مقبول همگان خواهد شد و در آن زمان، ستمگران و جباران از مسند قدرت به زیر کشیده خواهند شد و پس از آن حکومت جهانى اسلام با زعامت و رهبرى مستقیم آخرین امام معصوم و عادل بر پا خواهد شد و عدالت‏بر بنیاد دیانت و اخلاق در مقیاسى جهانى اجرا خواهد گشت .

در برخى از آیات قرآن به این حاکمیت اشاره شده است . همه آیات مربوط به جهانى بودن دین اسلام مؤید این معناست . بى تردید، زمانى فرا خواهد رسید که تنها دین حاکم بر جهان، اسلام خواهد بود .

جهانى بودن دین اسلام و عدم اختصاص آن به قوم یا منطقه خاصى، از ضروریات این آیین الهى است و حتى کسانى که ایمان به آن ندارند مى‏دانند که دعوت اسلام، همگانى بوده، و به منطقه جغرافیایى خاصى محدود نبوده است .

افزون بر این، شواهد تاریخى فراوانى وجود دارد که پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله به سران کشورها مانند قیصر روم و پادشاه ایران و فرمانروایان مصر و حبشه و شامات و نیز به رؤساى قبایل مختلف عرب و ... نامه نوشتند و به سوى آنان پیک ویژه گسیل داشتند و همگان را به پذیرفتن این دین مقدس دعوت کردند و از پیامدهاى وخیم کفر و روى گردانى از اسلام، بر حذر داشتند . اگر دین اسلام جهانى نبود چنین دعوتى عمومى انجام نمى‏گرفت و سایر اقوام و امتها هم براى عدم پذیرش، عذرى مى‏داشتند . (4)

بنابر این مبانى و مقدماتى که ناگزیر به آرمان حکومت واحد جهانى شیعى منجر مى‏شود، از این قرار است:

1 . جهانى بودن رسالت اسلام

همه مسلمانان بر این باورند که اسلام، آخرین حلقه از سلسله طولانى نبوت است و از هر جهت کامل‏ترین و جامع‏ترین دین مى‏باشد و تا روز قیامت نیز بشر را از هر جهت کفایت‏خواهد کرد . روزى فرا خواهد رسید که اسلام، تمامى آدمیان و پیروان ادیان را پیرو و مطیع خود خواهد کرد و بدین ترتیب، جهان در تسخیر آموزه‏هاى بلند و آسمانى اسلام در خواهد آمد .

قرآن مجید این حقیقت‏سترگ را این گونه تصویر کرده است:

- «ان الدین عندالله الاسلام‏» ; (5)

«در حقیقت، دین نزد خداوند، همان اسلام است .»

- «و من یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه‏» ; (6)

«و هر که جز اسلام، دینى [دیگر] جوید، هرگز از وى پذیرفته نشود .»

- «الیوم اکملت لکم دینکم‏» ; (7)

«امروز دین شما را برایتان کامل گردانیدم .»

- «ما کان محمد ابا احد من رجالکم ولکن رسول الله و خاتم النبیین‏» ; (8)

«محمد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست; ولى فرستاده خدا و خاتم پیامبران است .»

- «و هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دین الحق لیظهره على الدین کله‏» ; (9)

«او کسى است که پیامبرش را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر هر چه دین است پیروز گرداند .»

با بهره‏گیرى از این سخنان نورانى، مسلمانان به حقانیت، جامعیت، خاتمیت، جهانشمولى، و سرانجام جهان گسترى و پیروزى و غلبه نهایى دین اسلام دست‏یافته‏اند .

اعتقاد به مهدویت

چنانکه گفته شد، اعتقاد به مهدویت و ظهور منجى دادگستر و جهانى، ناگزیر به چیرگى اسلام بر تمامى ادیان و مکاتب و ایدئولوژیها و استیلا بر جباران و فرمانروایان جور و غیر الهى گره خورده است و در نهایت‏به تاسیس حکومت جهانى منجر خواهد شد; بویژه اگر از منظر شیعى به تاریخ بنگریم، ظهور مهدى خاص و شناخته شده و در عین حال غایب از دیدگان و تشکیل حکومت‏حق و عدالت گستر اجتناب‏ناپذیر خواهد بود .

از نظر شیعه با حذف امام على بن ابیطالب علیهما السلام و فرزندان معصوم او، تاریخ اسلام پس از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله در حوزه سیاست و حکومت‏به انحراف گرایید . و پیامدهاى منفى متعددى نیز در پى داشت که یکى از آنها محرومیت جامعه از رهبرى معنوى و آسمانى بود; چرا که امام على علیه السلام و پس از او امامان معصوم علیهم السلام پیشوایان دینى، سیاسى بر حق بوده و حق خلافت و امامت انحصارى داشته‏اند و دیگران، غاصب حق معصوم‏اند و لذا «جائر» و «باطل‏» مى‏باشند و این انحراف تاکنون ادامه پیدا کرده است . شیعیان منتظرند که آخرین بازمانده از امامان معصوم علیهم السلام ظهور کند و تاریخ اسلام و در نهایت، تاریخ انسان را به مسیر طبیعى و الهى‏اش باز گرداند .

در آن صورت، اسلام، عزیز و همگانى مى‏شود و مسلمانان، توانمندانه بر جهان چیره مى‏گردند . طبق این تفسیر، تشکیل حکومت واحد جهانى، گریزناپذیر خواهد بود .

در منابع روایى اسلامى - و بویژه شیعى - از خصوصیات و اختیارات و عملکردهایى یاد شده است که جملگى آنها جز با تشکیل حکومت واحد جهانى محقق نخواهد شد; از جمله گفته شده است که امام مهدى علیه السلام ظلم و جور را براى همیشه بر مى‏اندازد و عدالت و دین حق را در سطح جهان براى همیشه مستقر مى‏کند و نیز در برخى روایات از اختیارات و قدرت و امکانات مطلق و جهانى امام غایب یاد شده است که عملا جز چیرگى بر جهان و تشکیل حکومت مقتدر جهانى نخواهد بود . در روایتى از امام باقر علیه السلام چنین نقل شده است:

«القائم منا منصور بالرعب مؤید بالنصر تطوى له الارض و تظهر له الکنوز یبلغ سلطانه المشرق والمغرب و یظهر الله عزو جل به دینه على الدین کله و لو کره المشرکون فلا یبقى فى الارض خراب الا قد عمر و ینزل روح الله عیسى بن مریم علیهما السلام فیصلى خلفه; (10)

قائم ما با انداختن بیم و هراس در دل ستمگران یارى مى‏شود; با پشتیبانى [و حمایت از جانب خداوند] تایید مى‏گردد; زمین برایش خاضع و تسلیم مى‏شود; گنجها و خزائن برایش آشکار و نمایان مى‏شود; حکومت او شرق و غرب عالم را فرا مى‏گیرد . خداوند بوسیله او دینش را بر تمامى ادیان چیرگى مى‏بخشد; هرچند مشرکان کراهت داشته باشند . در زمین خرابى و ویرانى نمى‏ماند، مگر آنکه آباد شود و عیسى بن مریم علیهما السلام از آسمان فرود آید و پشت‏سر او نماز گزارد .»

به استناد این نوع روایات، هرگز تردیدى نخواهد ماند که حکومت‏حضرت مهدى علیه السلام تمامى زمین را فرا خواهد گرفت . (ان شاء الله)

پى‏نوشت:

1) عیون اخبار الرضا، شیخ صدوق، ج‏1، ص‏68، ح 36، کتابفروشى طوس .

2) همان، ص‏262، ح‏22; کافى، کلینى، ج‏1، ص‏432، ح‏91 .

3) امالى شیخ صدوق، ابوجعفر، ص 97، ح‏9، مؤسسه الاعلمى للمطبوعات; روضة الواعظین، فتال نیشابورى، ص‏102 .

4) آموزش عقاید، محمدتقى مصباح یزدى، ج‏2، ص‏116 .

5) آل عمران/19 .

6) آل عمران/85 .

7) مائده/3 .

8) احزاب/40 .

9) توبه/33 .

10) کمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، ج‏1، ص‏330، ح‏16 .

منبع: تبیان

حکومت‏حضرت مهدى علیه السلام تنها حکومت واحد جهانى

بحث درباره جهانى شدن، در فرهنگ متداول روز در ذات خود، بحث کم و بیش مبهمى است . علت ابهام آن این است که مفهوم یکسان و یکدستى از آن ارائه نشده است .

واژه جهانى شدن از یک جهت مفهوم کاملا جدید و از لحاظى یک مقوله قدیمى به شمار مى‏رود . ظهور این پدیده باعث‏بروز تحرک شگفت‏انگیز اجتماعى، اقتصادى، سیاسى و ارزشى شده و تفاسیر جدیدى از سیاست، اقتصاد، فرهنگ، اقتدار، امنیت و ... به دست مى‏دهد .

جهانى شدن در شکل امروزى آن، از زمان فروپاشى کمونیسم و نظام دو قطبى و بالاخره پایان جنگ سرد بیشتر مطرح شده است . مفهوم جهانى شدن و مفاهیم نزدیک به آن نظریاتى هستند که از سوى اکثر پژوهشگران مسائل سیاسى و امور بین الملل براى توصیف وضعیف حاکم بر نظام بین الملل به کار مى‏روند . جهانى شدن به معناى فرایندى اجتماعى است که از مدتها پیش آغاز شده و رو به گسترش است و در آن قید و بندهاى جغرافیایى که بر روابط اجتماعى و فرهنگى سایه افکنده است از بین مى‏رود . واژه جهانى شدن حرکت‏به سوى یک جامعه جهانى واحد را نوید مى‏دهد .

پرسشى که در اینجا پیش مى‏آید اینکه دیدگاه شیعه درباره جهانى شدن و حاکمان حکومت جهانى چیست و حکومت جهانى حضرت مهدى علیه السلام چگونه حکومتى خواهد بود؟ و اساسا جهانى بودن حکومت‏حضرت مهدى علیه السلام به چه معناست؟ در این نوشتار کوتاه، به این پدیده و اینکه در روایات اسلامى، مقصود از حکومت جهانى چیست، مطالبى خدمت‏شما خوانندگان گرامى عرضه مى‏کنیم .

در یک بررسى جامع و کامل در روایات و سخنان ائمه معصومین علیهم السلام به جرات مى‏توان گفت که یکى از ویژگیهاى انکارناپذیر حکومت امام مهدى علیه السلام جهان شمولى آن است . حکومت آن حضرت، شرق و غرب عالم را فرا مى‏گیرد و آبادى‏اى در زمین نیست، مگر اینکه گلبانگ توحید از آن شنیده مى‏شود و نسیم جان نواز عدل و داد، سراسر گیتى را سرشار مى‏کند .

امام حسین علیه السلام در این باره فرمود: «منا اثنا عشر مهدیا اولهم امیر المؤمنین على بن ابیطالب علیهما السلام و آخرهم التاسع من ولدى و هو القائم بالحق یحیى الله تعالى به الارض بعد موتها و یظهر به دین الحق على الدین کله و لو کره المشرکون; (1)

دوازده هدایت‏شده از ماست; اولین آنها على بن ابیطالب علیهما السلام و آخر ایشان نهمین فرزند از فرزندان من است و او قائم به حق است که خداوند به وسیله او زمین را بعد از مردنش حیات مى‏بخشد و دین حق را بر تمامى ادیان غلبه مى‏دهد; اگر چه مشرکان را خوش نیاید .»

در آن دوران به دست آن امام بزرگ، آرمان والاى تشکیل جامعه بزرگ بشرى و خانواده انسانى تحقق مى‏پذیرد و آرزوى دیرینه همه پیامبران و امامان علیهم السلام و مصلحان و انسان دوستان برآورده مى‏شود .

امام رضا علیه السلام از پدرانش از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله نقل کرده است که خداوند در شب معراج در بخشى از سخنان طولانى‏اش فرمود: «... و لاطهرن الارض بآخرهم من اعدائى و لاملکنه مشارق الارض و مغاربها; (2)

و به درستى زمین را به وسیله آخرین آنها، (ائمه معصومین علیهم السلام) از دشمنانم پاک خواهم ساخت و گستره زمین را در فرمانروایى او قرار خواهم داد ... .»

در دوران رهبرى امام مهدى علیه السلام با ایجاد مرکز واحد و مدیریت و حاکمیت‏یگانه الهى براى همه اجتماعات، نژادها و منطقه‏ها، سبب اصلى جنگ و ظلم از بین مى‏رود .

نشانه‏هاى ظهور

احادیثى که از نشانه‏هاى ظهور مهدى سخن مى‏گوید، چه در کتب شیعه و چه سنى، غالبا درباره دو موضوع بحث مى‏کند:

1. حوادث مستقل و جداگانه‏اى که رخ خواهد داد؛

2. وضع اجتماعى و سیاسى و تکنولوژى (فناورى) که جهان، پیش از ظهور دارد. به عبارت دیگر، وضع دنیاى سیاست و اجتماع و فناورى پیش از ظهور را براى ما ترسیم مى‏کند.

در مورد رویکرد دوم، هر که درباره نشانه‏هاى ظهور پژوهش کند، درمى‏یابد که جهان کنونى، از هر وقت دیگرى، به زمان ظهور نزدیک‏تر است.

از جنبه تکنولوژى، احادیث از جهانى سخن مى‏گویند که در آن هواپیماهایى است که مسافران را از کشورى به کشور دیگر مى‏برند و ایستگاههاى رادیویى به تعداد مردم دنیا وجود دارد که مى‏تواند خبر را در آن واحد، براى تمامى دنیا پخش کند و تلفنهاى تصویرى هست و هر که در مشرق است، صداى برادرش را در مغرب مى‏شنود و چهره او را مى‏بیند و رایانه‏هاى دستى وجود دارد که داراى برنامه‏هاى گوناگون است و دارنده‏اش را از همراه داشتن هزاران کتاب، بى‏نیاز مى‏کند.

از جنبه اجتماعى، احادیث از وضع اجتماعى سخن مى‏گوید که زنان، لباس مد روز پوشیده یا برهنه‏اند که گویاى کشف حجاب یا آرایشهاى جاهلانه است و انواع منکرات به ظهور مى‏رسد که پیش از پیدایش، آدمى تصورش را نمى‏کرد.

از جنبه سیاسى، سخن از کشف معبد هیکل سلیمان مى‏گوید که لازمه برپایى دولت اسراییل در دل جهان عرب و اسلام است. نیز وجود جنبشهاى اسلامى در جوامع مسلمان که تلاش دارد حکومت اسلامى برپا کند، اما بسیارى از افراد مجاهد زندانى مى‏شوند. همچنین از تأسیس دولتى در مشرق سخن مى‏گوید که زمینه‏ساز دولت مهدى است. نیز اختلاف کارگزاران شیعى و چندگانگى سخنشان که با بیعت با مهدى، وحدت کلمه پیدا مى‏کنند. همچنین مهدیان دروغینى ظاهر مى‏شوند. تمامى آنچه برشمردیم، در احادیث نشانه‏هاى ظهور آمده است.

تشخیص مدعیان مهدویت

تنها اصلى که مى‏توان براى شناخت مدعیان دروغگوى مهدویت، بدان اعتماد کرد، تأیید و امداد الهى است که توسط مدعى راستگوى مهدویت نشان داده مى‏شود. وى نبوت خاتم و جنبش اوصیاى پیامبر را که پدرانش بودند، تصدیق مى‏کند. این کارى لازم براى مدعى نبوت و رسالت است.

امداد و تأیید الهى، با ظهور عیسى بن مریم نشان داده مى‏شود که قرآن، قصه وى را گفته است که مردگان را زنده مى‏کرد و کور مادرزاد و مبتلایان به پیسى را شفا مى‏داد.[1]

این اصل، راه را بر هر مدعى دروغینى مى‏بندد، خواه شخص به عمد دروغ گوید یا قربانى مکاشفه عرفانى پندارى شود، مانند آنچه براى «مهدى سودانى» پیش آمد که پنداشت مهدى موعود(ع) است. وى خیال کرد پیامبر به او گفته که مهدى موعود(ع) است. مهدى سودانى در یکى از نوشته‏هایش در تاریخ 16 شعبان 1299 هجرى مى‏گوید:

سید وجود(ص) به من خبر داد: من مهدى منتظرم. پیامبر چندین بار مرا بر کرسى‏اش نشاند و خلفاى چهارگانه [ابوبکر، عمر، عثمان و امام على] و قطبها[ى دراویش] و خضر(ع) حضور داشتند، و مرا با ملایکه مقرب و اولیاى زنده و مرده از فرزندان آدم تا زمان کنونى، نیز جنیان مؤمن، تأیید و یارى کرد.

در هنگام جنگ، سید وجود(ص) به عنوان امام و فرمانده سپاه حاضر مى‏شود؛ نیز خلفاى چهارگانه و قطبها و خضر حاضرند. حضرتش، شمشیر نصرت و پیروزى را به من داد و فرمود: با داشتن آن شمشیر، کسى بر من پیروز نمى‏شود، گرچه گروه انس و جن باشند.

آنگاه سرور وجود فرمود... پرچمى از نور برافراشته مى‏شود و در جنگ، همراه من است. عزراییل پرچمدار است. از این رو، یارانم ثابت‏قدم مى‏شوند و در دل دشمنانم، ترس افکنده مى‏شود و هر که با من دشمنى کند، خداوند خوارش مى‏کند. پس هر که به راستى سعادتمند باشد، مى‏پذیرد من مهدى منتظرم. اما خداوند در دل کسانى که جاه‏طلب‏اند، نفاق مى‏افکند. پس به سبب حرص بر جاه‏طلبى، مرا تصدیق نخواهند کرد... سید وجود(ص) به من دستور داد به منطقه «ماسه» در کوه قدیر هجرت کنم و از آنجا به تمامى مکلفان، دستور کلى را بنویسم. ما هم به امیران و بزرگان دینى نوشتیم، اما بدبختان نپذیرفتند و درستکاران تصدیق کردند... سید وجود(ص) سه بار به من خبر داد: آنکه در مهدویت تو شک کند، به خدا و رسول کافر شده است.

تمام آنچه درباره خلافتم و مهدویت به شما گفتم، در بیدارى و در حال صحت، سید وجود(ص) به من گفت، بى‏آن‏که مانعى شرعى باشد. نه خوابى بود و نه ربایشى و نه مستى و نه دیوانگى...[2]

منبع: تبیان