اصالت مهدویت در اسلام از دیدگاه اهل تسنن
این کتاب در ردّ بر فرقه مهدیه هند ــ پیروان سید محمد جونپوری هندی ــ است و بیانگر شرح حال و علامات مفصل مهدی موعود اسلام از روی أحادیث صحیحه ( همانند کتاب شماره 59 ). چاپ سنگی قدیم در اسلامبول و نیز چاپ مطبعه محمد شاهین در سنه 1278 هـ در قاهره. تحفة إثنی عشریة دهلوی ص 45; الاذاعة ص 163; معجم المطبوعات 1794; مجله تراثنا شماره 20 بیانگر آدرس های پانزده نسخه خطی آن و مشخصات هریک می باشد.
125ــ « مشرق الاکوان». سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی( 1294 ). نسخه مخطوط آن در کتابخانه پرفسور عبدالباقی گلپنارلی در قونیه موجود می باشد. الغدیر علامه امینی ج 1 ص 147 ، کتابنامه حضرت مهدی ص 648 بنقل از چند مورد از مندرجات ینابیع المودة او درباره حضرت مهدی
126ــ « مناقب المهدی». حافظ أبونعیم اصفهانی( 430 ). از نسخه آن اطلاعی بدست نیامد ، اما حافظ گنجی شافعی در « البیان فی أخبار صاحب الزمان » تعداد پانزده حدیث ، و یوسف بن یحیی مقدسی شافعی در « عقد الدرر » تعداد سیزده حدیث از آن نقل کرده اند. نیز کتابهای دیگر از مؤلف بنام « أربعون حدیثاً » ، « صفة المهدی » ، « کتاب المهدی » و « نعت المهدی » ، در این مقال آورده ایم.
127ــ « المهدی»یا « رسالة فی المهدی». محمد بن اسحاق ، صدرالدین قونوی صوفی شافعی( 673 ). موجود در کتابخانه ایاصوفیا بشماره 4849. فهرست تحلیلی کتب عربی منتشر شده در مصر از قنواتی بشماره 254 و الذریعه 23/290 بنقل از ارگین بشماره 198
128ــ « المهدی». تألیف شمس الدین ابن قیّم جوزیه( 751 ). مقدمه ینابیع المودة بقلم علامه سید مهدی خرسان ص 18
129ــ « مهدی آل الرسول». نورالدین علی بن سلطان محمد قاری هروی مشهور به ملا علی قاری( 1014 ). نخستین چاپ آن در 40 صفحه جیبی بی تاریخ است. جهت آگاهی بر تعداد هشت نسخه خطی آن در کتابخانه های ترکیه مراجعه شود به کتابنامه حضرت مهدی ، ص 700.
130ــ « المُهدی إلی ما ورد فی المهدی». شمس الدین محمد بن علی بن محمد مشهور به ابن طولون دمشقی صالحی حنفی( 953 ). الأئمة الاثنی عشر مؤلف ، مندرج در الامام المهدی عند اهل سنة 2/403
131ــ « المهدی» ( رسالة فی . . .)» ملا احمد بن حیدر ماورانی ازقراء شقلاوه عراق شمالی ( 1070 ). نسخه خطی آن در کتابخانه مرکزی دانشگاه صلاح الدین در بخش شمال عراق بشماره 419/3 مذکور در فهرست چاپ شده آن در 1408 ، ص 288 اهل البیت فی المکتبة العربیة علامه طباطبائی شماره 78 ص 629
132ــ « المهدی» ( رسالة فی . . .)» ادریس بن محمد حمدون عراقی فاسی ( 1183 ) فهرس الفهارس و الاثبات 2/199 ، الیواقیت الثمینة 1/96 ، سلوة الانفاس ص 141
133ــ « المهدی» ( رسالة فی . . .)» جعفر بن حسن بن عبدالکریم بن محمد بن عبدالرسول برزنجی مدنی ( 1187 ) اهل البیت فی المکتبة العربیة علامه طباطبائی شماره 783
134ــ « المهدی حقیقة لاخرافة». محمد بن أحمد بن اسماعیل ( معاصر ). چاپ چهارم کتابخانه تربیت اسلامی هلند در1411هـ در 240 صفحه. این کتاب مشتمل بر أحادیث مهدویت و بیانگر تواتر آنها ، و صفات حضرت مهدی ، راویان ، ناقلان و مؤلفان درباره أحادیث مهدی منتظر ، اعتراف دانشمندان و رد بر مهدیهای ادعائی دروغین ، علائم ظهور و اشراط ساعت است که مؤلف از منابع دست اول و مورد اعتماد اهل تسنن آنرانگاشته ، وخودهم ازعلمای سنّی است. و این کتاب را بسال 1400 در مصر تألیف نموده وبعنوان چهارمین دفعه نیز درمصر تجدید چاپ شده. کتابنامه حضرت مهدی ص 704ــ705
135ــ « المهدی المنتظر». ابراهیم مشوخی صادر شده از مطبوعات مکتبة المنار در اردن اهل البیت فی المکتبة العربیة ، شماره789 ص 631
136ــ « المهدی المنتظر» ( رسالة فی . . .)» شیخ عبدالحق بن سیف الدین بن سعدالله دهلوی حنفی بخاری( 1052 ). فهرس الفهارس و الاثبات ، عبدالحیّ کتانی 2/125 ،کشف الأستار حاجی نوری ص 30
137ــ « المهدی المنتظر». سید ابوالفضل عبدالله بن محمد بن صدیق حسینی ادریسی غماری( 1380 ) برادر مؤلف « ابراز الوهم المکنون فی ردّ ابن خلدون ». مشتمل بر یکصد و دو حدیث بواسطه سی و سه نفر از صحابه و پنج نفر تابعین ، در ردّ منکرین أحادیث مهدی و اثبات تواتر آن. چاپ عالم الکتب بیروت 1405هـ 1984 م.
138ــ « المهدی المنتظر بین الحقیقة و الخرافة ». عبدالقادر احمد عطا. چاپ 1400 هـ دار العلوم للطباعة قاهره
139ــ « المهدی المنتظر فی المیزان». عبدالمعطی بن عبد المقصود. چ دار النشر للثقافة، اسکندریه مصر
140ــ « المهدی و اشراط الساعة». شیخ محمد علی صابونی . بار اول بسال 1401 هـ وسیله مکتبة الغزالی دمشق و بار دوم بسال 1410 هـ وسیله شرکة الشهاب الجزایر به چاپ رسید.
141ــ « المهدی و المهدویة فی الاسلام». عبدالرزاق بن رشید الحصّان( 1384 ). الأعلام زرکلی 3/352 بنقل از معجم المؤلفین العراقیین 2/259
142ــ « المیمیه فی ظهور صاحب الزمان». محمدبن علی بن محمدطائی مشهوربه محی الدین ابن عربی ( 638 ). برخی از أشعارش را قندوزی در « ینابیع المودة » آورده است ، و شرحش بنام « بیان الحق » از مؤلفین شیعه میباشد.
143ــ « نبذة من علامات المهدی». جلال الدین عبدالرحمن سیوطی( 911 ). چندنسخه خطی ازین کتاب در کتابخانه سلطنتی برلین موجود است. در جستجوی قائم ص 72 و 406
144ــ « النّجم الثّاقب فی بیان أنّ المهدی من اولاد علیّ بن أبی طالب». شمس الدین محمد بن محمد بن عبدالرحمن بن علی بهسینی عقیلی خلوتی شافعی ( 1001 ). نسخه مخطوط آن ــ 78 صفحه ــ در کتابخانه لاله لی سلیمانیه اسلامبول بشماره 679 موجود است. و در تاریخ 1217 از طرف سلطان سلیم به کتابخانه یادشده اهداء گردیده است. ونسخه دیگرش در کتابخانه بیازید استانبول به شماره 2986 موجود میباشد و در 17 ذیقعده 997 در عهد مؤلف استنساخ گردید کتابنامه حضرت مهدی ص
745ــ 746
145ــ « النزهة». ولی الله دهلوی ، پدر عبدالعزیز مؤلف « تحفة الاثنی عشریة » ( 1172 ). کشف الأستار حاجی نوری ص 34
146ــ « نظرة فی أحادیث المهدی»( در قالب مقاله ). شیخ محمد خضر حسین ، استاد دانشکده اصول الدین مصر( 1377 ). ضمن « مجلة الهدایة الاسلامیة » بسال 1369 و بعداً در « مجله التمدن الاسلامی » سوریه در محرم 1370 ضمن شماره های 35 و 36 چاپ و منتشر گردیده ، نیز مندرج در « الامام المهدی عند أهل السنّة » 2/210 میباشد.
147ــ « نظریة الامامة». دکتر احمد محمود صبحی. شامل بحث امامت کلّی و از آن پس امامت حضرت مهدی و چگونگی بهره برداری از وجود آن حضرت. در جستجوی قائم ص 73
148ــ « النوافح القربیّة الکاشفة عن خصائص الذات المهدیة». قطب الدین مصطفی بن کمال الدین بکری دمشقی صوفی حنفی( 1162 ). هدیة العارفین 2/450; ایضاح المکنون 2/682
149ــ « الوعاء المختوم فی السّرّ المکتوم، فی أخبار المهدی». محی الدین محمد بن علی عربی اندلسی( 638 ). هدیة العارفین 2/121
150ــ « الوهم المکنون فی الرّد علی ابن خلدون». ابوالعباس بن عبدالمؤمن مغربی. چاپ شده. متن فتوائی شیخ محمدمنتصرکتانی ، مفتی فقه اسلامی مکه ، مندرج در آخر رساله « أحادیث المهدی من مسند أحمد حنبل » ص 163
151ــ « الهدیة المهدویة»( بزبان اردو ). ابوالرجاء محمد هندی حیدرآبادی( 1290 ). در ردّ بر جونپوری مدّعی مهدویت ، و اثبات مشخصات حضرت مهدی منتظر است از گاه ولادت تا پایان عمر از دیدگاه حدیث. الاذاعة ص 91
152ــ « الهدیة الندیّة للاُمة المحمّدیة، فیما جاء فی فضل الذات المهدیة» مؤلف کتاب النوافح القربیّه شماره 137 ایضاح المکنون 2/728; هدیة العارفین 2/450 الأعلام زرکلی 3/352 بنقل از معجم المؤلفین العراقیین 2/259 توضیحاً نویسنده این مقال را کتابی است بنام « الامام المهدی عند أهل السّنة» شامل شصت و هفت متن حدیثی ، تاریخی و کلامی اختصاصی یا ضمنی اهل تسنّن پیرامون حضرت مهدی منتظر که بخاطر آگاهی خوانندگان بر اصالت امر مهدویت در اسلام و کارگشائی محققین در مراجعه بدان ، فهرست آنها در پایان بنظر خواهد رسید.
مدّعیان دروغین مهدویت وکسانیکه که بدروغ نسبت مهدویت بدانها داده شده
همانطوریکه کمابیش بنظر خوانندگان رسیده و مصادر تاریخی و غیرتاریخی بیانگر شرح تفصیلی آنست که از آغاز بنیانگذاری اسلام تاکنون پیوسته افرادی با فریب و آلت دست قراردادن گروههائی از عوام ، از روی دشمنی به رویاروئی اسلام برخواسته و با قتل و غارت و هرج و مرج و اسارت و زندانی نمودن مسلمانان ، و ضدیت با احکام اسلام و تکیه زدن بر کرسی ریاست ، چند صباحی خودنمائی نموده و بالاخره به زباله دان تاریخ گسیل شده و می شوند و نمونه آنها ــ که خود آلت دست استعمارگران خارجی یهودی و مسیحی و عامل اجرائی اهداف شوم آنها بودند ــ رضا شاه پهلوی در ایران و کمال اتاترک در ترکیه و جمال عبدالناصر در مصر و صدام تکریتی در عراق و دیگران در دیگر مناطق مسلمان نشین بوده و می باشند . افرادی هم به هوای ریاست از طریق سوءاستفاده از احادیث مربوط به مهدی موعود و تحریف آنها و فریب دادن افراد ساده لوح زودباور را به دعوای مهدویت و مقام امامت برخاستند و بدون آنکه قیام انها نشانگر سرنخی از مقام امامت یا مقرون به کوچکترین علامت از علائم ظهور مهدی موعود باشد ، یا کمترین درجه از برقراری قسط و عدل جهانی ( مورد وعده پیامبر بدست حضرت مهدی ) را ارائه دهند ــ بلکه مردم را دچار تفرقه و جدائی از اسلام کردند ــ چند روزی خود را به عنوان مهدی موعود منتظر جا اندازی و قلمداد نمودند ، اما بالاخره مشت خیانت آنها هم بازشد و ادعای دروغین و بی محتوایشان کشف و آنها هم پس از چندی به زباله دان تاریخ رهسپار شدند . همچنانکه عده ای هم با زمینه سازی مرحله به مرحله مقام امامت و عنوان مهدی منتظر نخست دعوی بابیت از ناحیه مهدی حقیقی می کردند و همینکه افراد و گروههائی فریب خورده بدانها می گرویدند ، دعوای مهدویت را مطرح و گسترش می دادند . افراد و گروههائی هم بر اثر برخورد به اخباریکه از ناحیه خبرگذاران صادق امین درباره مهدی موعود و اسلام بدانها رسیده بود و از نظر فراوانی بدان درجه برای آنان یقینی شده و دماغشان آماده برای پرورش اینگونه افکار گردیده بود ، که بسا نسبت مهدویت را به کسی که او خود چنین دعوائی نداشت و از این دعوی بیزاری می جست می دادند . اکنون برای روشن شدن مطلب نام بعضی از مدعیان دروغین مهدویت یا غیر مدعیان مورد نسبت را بطور فهرست بنظر خوانندگان میرسانیم و علاقمندان به آگاهی بر مشخصات تفصیلی هریک را به مصادر مربوطه ارجاع میدهیم:
1ــ امام امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) که فرقه سبائیّه ، پیروان عبداللّه بن سبا ( که بموجب اثر تألیفی علامه محقق عسکری اصل وجودش ساختگی و بدور از حقیقت و واقعیت بوده ) حضرتش را مهدی خواندند و پنداشتند کشته نشده و تا آخر الزمان باقی است و خروج میکند(1 ).
2ــ محمد بن حنفیه ، که فرقه کیسانیه پنداشتند وی بعد از حسین بن علی امام و همان مهدی موعود است و در کوه رضوی بسر میبرد و از آنجا ظهور و قیام نماید(2 ) ، بدون آنکه او چنین ادعائی کرده باشد .
3ــ محمد بن عبداللّه محض بن حسن بن حسن بن علی ، معروف به نفس زکیه که پاره ای از جارودیّه وی را مهدی دانسته و در سنه 145هـ از مدینه به مهدویت برخواست و بدسیسه منصور دوانیقی کشته شد(3 ) .
4ــ ابوجعفر محمد بن عبداللّه فرزند منصور دوانیقی که خود منصور هم از روی رقابت با نفس زکیه مردم را دعوت به مهدویت او می کرد(4 ) .
5ــ عمر بن عبدالعزیز یکی از خلفای اموی که سعید بن مسیب قائل به مهدویت او شد(5 ) .
6ــ ابومسلم خراسانی که پاره ای از فرقه « خرّمیه » پیروان اتابک خرّمی پنداشتند او همان کسی باشد که باید زمین را پر از عدل و داد کند و کشته شدنش را بدست منصور دوانیقی تکذیب نمودند و بانتظار ظهورش بسر می بردند(6 ).
7ــ امام جعفر بن محمد الصادق ( امام ششم شیعیان ) که ناووسیه معتقد به مهدویت آن حضرت شدند(7 ) ، اما اصل مقام امامت حضرتش را بدست فراموشی سپردند .
8ــ محمد بن قاسم بن عمر بن علی بن الحسین که جارودیه زیدیه به مهدویت او گرایش جستند و در ایام معتصم در طالقان قیام نمود و کشته شد و آنها پنداشتند کشته نشده و بعد از این ظهور خواهد کرد(8 ).
9ــ امام موسی بن جعفر ( امام هفتم شیعیان ) که فرقه واقفیه قائل به مهدویت آن حضرت شدند(9 ) .
10ــ محمد بن علی عسکری ، برادر امام حسن عسکری ، که طایفه محمدیه بعد از وفات آن حضرت قائل به امامت و مهدویت وی گردیدند(10 ).
11ــ امام حسن عسکری ( امام یازدهم شیعیان ) که گروهی اعتقاد به مهدویت حضرتش پیدا کردند(11 ) .
12ــ جعفر بن علی برادر دیگر امام حسن عسکری که عده ای قائل به امامت و مهدویت او گردیدند و خود نیز مدعی مهدویت بود(12 ) .
13ــ عبداللّه بن معاویه بن عبداللّه جعفر بن ابی طالب که عده ای از مردم وی را مهدی دانسته و گفتند وی زنده است و در کوههای اصفهان بسر می برد و البته ظاهر خواهد شد ، و او همان کسی بود که در ایام حکومت مروان بن محمد در فارس قیام کرد و ابومسلم پس از مدتی که او را زندانی کرده بود بکشت(13 ).
14ــ یحیی بن عمر از اعقاب زید بن علی که در ایام مستعین باللّه خلیفه عباسی سنه 259 در کوفه قیام کرد ، پس او را کشتند و سرش را از تن جدا نمودند و بعض جارودیه قائل به مهدی منتظر بودن او بودند(14 ).
15ــ موسی بن طلحة بن عبداللّه که در زمان مختاربن ابی عبیده در بصره قیام کرد و عده ای بعنوان مهدویت بدو گرویدند(15 ) .
16ــ عبداللّه مهدی بود که بنوشته قرمانی: خود را فرزند حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا ــ یعنی فرزند امام حسن عسکری امام یازدهم شیعیانــ معرفی کرد . و بنوشته فخری بعنوان ابومحمد عبیداللّه بن احمد بن اسماعیل از اعقاب امام جعفر معرفی نمود . و بنوشته دیگران رشته نسبش غیر از دو رشته مذکور است و بطور خلاصه در اصل ارتباطش با سادات و بر فرض ثبوتش در چگونگی آن اختلاف شدید است . وی در سنه 297 هـ بعنوان مهدویت از افریقا بپا خواست و دولت فاطمیین را تشکیل داد که پس از گذشتن 270 سال منقرض گردید . هم او بود که شهر مهدیه را در یکی از سواحل تونس برقرار کرد و هم اکنون پرچم فرانسه برفراز آن در اهتزاز است(16 ) .
17ــ محمد بن عبداللّه بن تومرت علوی حسنی معروف به مهدی هرغی از قبیله مصامده که در جبال اطلس مراکش سکونت داشتند ، در سال 497 به مهدویت برخاست و تشکیل سلسله « الموحدین » را داد و بر اسپانیا استیلا و تسلط یافت(17 ).
18ــ الناصر لدین اللّه که از جمله خلفای عباسی و متولد حدود سنه 550 هـ بود ، سبط ابن تعاویذی وی را بعنوان مهدی منتظر بودن بدین دوشعر ستوده:
• انت الامام المهدی لیس لنا تبدو لابصارنا خلاقاً لان یزعم ان الامام منتظر
• امام حق سواک ینتظر یزعم ان الامام منتظر(18 ) یزعم ان الامام منتظر
19ــ مردی به نام عباس فاطمی در پایان قرن هفتم بین 690 و 700 در میان غمازه خروج کرد و مدعی شد فاطمی منتظر است و جمعیت انبوهی از غمازه براو گرد آمدند و در پایان امر کشته شد(19 ) .
20ــ شخصی که معروف به تویزری منسوب به تویزر از نحله صوفیه بود از رباط ماسه خروج کرد و مدعی مهدی فاطمی بودن شد و بسیاری از اهل سوس و غیره بدو گرویدند و کارش آنچنان بالا گرفت که سران مصامده ترسیدند و او را کشتند . این قضیه در آغاز قرن هشتم ـ در عصر سلطان یوسف بن یعقوب ــ بوقوع پیوست(20 ) .
21ــ اسحاق سبتی زوی بود که در دوران سلطنت سلطان محمد چهارم از سلاطین عثمانی بسال 986 هـ به امر مهدویت قیام کرد و اصولا ترک و از اهالی ازمیر بود(21 ).
22ــ شخصی بود که در سنه 1219هـ در مصر قیام به مهدویت نمود و اصولا زاده طرابلس بود و طولی نکشید با لشکری که از فرانسه آمده بود بجنگید و با عده ای از هواخواهان خود کشته شد(22 ).
23ــ محمد احمد بود که در سال 1260 هـ در سودان قیام نمود و از قبیله دناقله در جزیره « نبت » مقابل « دنقلا » و بگفته بعضی در « حنک » متولد شده بود(23 ).
24ــ مردی بود که در رباط عباده دور او گرد آمدند و بعنوان فاطمی منتظر بودن دیگران را به مهدویت خود دعوت کرد و اصولا از نسل و نژاد پیامبر(صلی الله علیه وآله) بود(24 ) .
25ــ احمد بن احمد کیال بود که نخست مردم را بمقام امامت خود دعوت کرد ، سپس بعنوان مهدویت قیام نمود و طائفه کیالیه را تشکیل داد(25 ) .
26ــ محمد مهدی سنوسی فرزند شیخ محمد سنوسی بود که در اواسط قرن نوزده مسیحی از مغرب زمین برخواست و قبل از مرگ با اشاره باینکه خود او مهدی منتظر نیست بلکه او از این پس خواهد آمد نفی مهدویت خویش نمود و شاید مقصودش از خبر آمدن بعد از این ، قیام پسرش بود(26 )
27ــ میرزا غلام احمد قادیانی بود که در اوائل قرن نوزده میلادی سنه 1826 از پنجاب هندوستان قیام کرد و با سیکهای آن سرزمین بر مبنای ادعای نبوت بجنگید و فرقه قادیانی را که هم اکنون دارای پیروانی در هند است تشکیل داد(27 ) .
28ــ سید احمد پسر محمدباریلی بود که او را مهدی وهابی نیز گویند ، تولدش بسال 1224 در یکی از شهرهای هندوستان به نام « بریلی » اتفاق افتاد ، پس در خلال نیمه اول از سده سیزده از بین فرقه وهابی در هند قیام به نشر آن مذهب سخیف نمود و به عنوان یکی از اولاد امام حسن بن علی ( امام دوم شیعیان ) خود را شهرت داد سپس بر علیه هندوها و سیک های پنجاب هند اعلام جنگ نمود و با برافروخته شدن آتش جنگ مغلوب و کشته شد و بالاخره با تبلیغاتی که داشت و انتشار می داد زمینه برای قیام احمد قادیانی نامبرده مستعد و موجبات نفوذ برای وی بیشتر فراهم شد(28 ) .
29ــ علی محمد شیرازی معروف به باب پسر میرزا رضای بزاز شیرازی و متولد همان شهر بسال 1235 از زنی به نام خدیجه بود ، وی از کمالات علمی و ادبی جز زبان فارسی که در شیراز نزد معلمی به نام شیخنا آموخته بود و مقدار کمی هم صرف و نحو خوانده بود بهره دیگری نداشت و بیشتر اهتمام در رشته ریاضت و انجام امور شاقّه به منظور تسخیر جن و روحانیّات داشت و بالاخره پس از مدتی بسر بردن در بندر بوشهر رفته رفته دچار خشکی دماغ و خستگی مغز گردید ، پس از بوشهر به کربلا رفت و از تابعین شیخ احمد احسائی شد و با سید کاظم رشتی که از شاگردان و مروجین احسائی بود و در بافندگی و جاهم اندازی اباطیل و خرافات مهارتی بسزا داشت مصاحبت نمود(29 ) ، پس از فوت احسائی و سید کاظم رشتی به شاگرد دیگر احسائی حاج کریم خان ( مؤسس فرقه ضاله شیخیه که عنوان رکن رابع بودن را مطرح نمود ) بپیوست ، و نخست به عنوان باب او و خلیفه الخلیفة سر برافراشت و چون آوازه اش بلند شد و قدری بر سر زبانها افتاد خود را به باب مهدی منتظر معرفی نمود . سپس دم از استقلال و مهدویت زد و چون متوجه شد به قول عوام « خر فراوان است » و مریدانی از خود جاهل تر و احمق تر به دورش گرد آمدند دعوای نبوت را مطرح نمود و بافته هایی را ــ به عنوان وحی الهی و آیات آسمانی که خالی از معنا و عاری از قانون ادب و محاوره و برخلاف منطق و در حقیقت بهترین سند حماقت و فساد عقلی او و پیروانش بود ــ انتشار داد و در پایان جنون او شدت یافت و هوس خدائی و الوهیت پیدا کرد که کتاب « البیان » وی بهترین شاهد و بیانگر کفریات اوست . توضیحا چون سیاست اجانب پشتیبانی از وی را مقتضی دید با نفوذی که در داخله مملکت ایران داشت موجبات تقویت و گسترش فساد او را با هزینه تبلیغاتی و جلوگیری از تعرض دیگران بر عهده گرفت تا انجا که با تحلیل هرگونه حرامی و آزادی در ارتکاب هرگونه بدعت و عمل نامشروع عده ای از عوام الناس و افراد سفله و بی بند و بار فریب او را خوردند و بدو پیوستند . در آغاز امر علما و روحانیون آن عصر بخاطر راه و رسم جنون آمیزی که از وی به نمایش درآمد از حکم به قتل او خودداری و استنکاف نمودند و چون هر روز شراره های فتنه او گسترش مییافت ، بمنظور جلوگیری از شرّش و مصونیت مردم از آتش فتنه و بیراهه بری وی لازم دانستند حکم قتلش را صادر نمایند همچنانکه فتوی به کفر و نجس بودن بهائی ها و ممنوعیت ازدواج با آنها را صادر نمودند . از طرفی هم چون فتنه او مقام سلطنت را تهدید می کرد حکم قتلش عملا تأیید و با به دار آویختن و اعدامش معلوم شد او هم یکی از مهدی های دروغین بود که نخست بدست عوامل روس رشد و پرورش یافت و بعد از موجودیت او که کانون فساد از آب درآمد انگلیسی ها از وی بهره برداری نمودند و بالاخره ملیونها نفر مسلمان ضعیف و خوش باور را از اسلام و تشیع جدا کرده گرایش به کفر دادند(30 ) . آری متاسفانه ــ با اینکه بر اثر سقوط شاه طرفدار آنها و برقراری جمهوری اسلامی و برچیده شدن بساط سلطنت که یک بُعدش سوء استفاده هرچه بیشتر بهائی گری از قدرت آن بود بساط آزادی و رسمیت بهائی گری در ایران برچیده شد ــ هنوز این رشته باطل کم و بیش سر دراز دارد و از طریق عوام فریبی در گوشه و کنار بدین روش باطل کفر آمیز ادامه می دهند . و اما کسانی که در عصر ائمه اطهار علیهم السلام به دروغ مدعی بابیت و نیابت و سفارت از طرف حضرت بقیة اللّه محمد بن الحسن العسکری عج شدند ، پس محدث عالیقدر شیعه شیخ طوسی تعداد هشت نفر را معرفی نموده که ما بخاطر اختصار به ذکر نام آنها بسنده کرده و خواستاران شرح حال تفصیلی آنها را به کتاب « الغیبة » محدث نامبرده ارجاع می دهیم:
1ــ ابومحمد حسن معروف به شریعی از اصحاب امام هادی و امام عسکری بود که به دعوای بابیت از ناحیه حضرت مهدی برخواست و از آن ناحیه توقیع در لعن وی صادر گردید .
2ــ محمد بن نصیر نمیری .
3ــ احمد بن هلال کرخی .
4ــ ابوطاهر محمد بن علی بن بلال .
5ــ حسین بن منصور حلاج صوفی که ابوالقاسم بن روح یکی از وکلای امام زمان در عهد غیبت صغری به امر امام دستور مهدور الدم بودنش را صادر نمود ، نیز بحکم علما تکفیر شد ، اما در نظر صوفیه دست کمی از مقام نبوت نداشته و ندارد بلکه دعوای خدائی هم از وی سرزد و بالاخره محکوم به اعدام شد. خیراتیه ج 1 ص
159ــ 161
6ــ ابوجعفر محمد بن علی شلمغانی معروف به ابن ابی عزاقر.
7ــ ابوبکر بغدادی برادر زاده محمد بن عثمان عمری ( نایب دوم از نواب اربعه حضرت مهدی ).
8ــ ابودلف ــ رفیق ابوبکر بغدادی ــ (31 ). درپایان این مقال توجه خوانندگان را بدین نکته جلب و یادآور می شویم که از بررسی احوال نامبردگان و کسانی که پیروی از آنها می کردند یا مهدویت را به کسی که خود مدعی نبود نسبت می دادند معلوم و محقق میشود که اصل موضوع مهدویت در اسلام و عقیده به ظهور و قیام مهدی موعود و برقرار شدن انقلاب اسلامی جهانی و عدل و داد سراسری بدست او پدیده یک سلسله آیات شریفه قران و فرموده های پیامبر اکرم و بعضی از صحابه الهام گیرنده از ان حضرت است که مورد اتفاق سنی و شیعه می باشد ، و بر اساس همین ایات و احادیث و پیشگوییها و هشدارها بود که مردم از باستان زمان آماده برای ظهور مهدی موعود منتظر و چشم براه او بوده اند و مهدی های دروغین و نواب های قلابی و ادعایی هم از این رهگذر سوء استفاده نموده و بعنوان مهدی و نایب مهدی قیام نموده و هردسته و گروهی فریب یکی از اینها را خورده و به پیروی و ترویجش می شتافتند پس اگر عنوان مهدویت اصالت اسلامی نداشت نه مدعیان دروغین می توانستند آن را مطرح ووسیله تجمع عوام به دور خود قرار دهند ، و نه عوام و پیروان مهدی های ادعایی سرنخی در دست داشتند که بدانها معتقد و علاقمند شوند و از آنان پیروی نمایند . بطور خلاصه اصالت مهدویت و ریشه گرفتن آن از ناحیه شخص پیغمبر (صلی الله علیه وآله) بود که فریب دهندگان آن را سرنخ دعوای مهدویت قرار دادند و فریب خوران هم آن را سرنخ گرایش به مهدی های ادعایی و دروغین قلمداد نمودند و کار هر دو دسته به کفر و جدایی از اسلام راستین منتهی شد .
کسی که خروج و قیام مهدی منتظر را انکار نماید یا آن را تکذیب کند و دروغ انگارد ، بدانچه خدا بر پیامبر نازل فرموده کافر شده
از جمله فرموده های پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) در رابطه با مهدی منتظر و خروج آن حضرت این دو حدیث است که هریک بیانگر کفر کسی باشد که ظهور و خروج او را انکار یا حضرتش را تکذیب نماید:
1ــ عن جابر بن عبداللّه قال قال رسول اللّه ( ص ): « من انکر خروج المهدی فقد کفر بما انزل علی محمد . . . »
2ــ « . . . و من کذّب المهدی فقد کفر » و اما مصادر نقل آنها پس بدین قرار است:
1ــ « فوائد الاخبار» ابوبکر احمد بن محمد اسکافی یا اسکاف ( 260 ) به نقل مصادر مورد اشاره ذیل
2ــ « جمع الاحادیث الوارده فی المهدی» حافظ ابوبکر بن خیثمه ــ احمد بن زهیر بن حرب نسائی ( 279 ) به نقل سید محمد صدیق قنوجی بخاری در « الاذاعة . . . » ص 137
3ــ « معانی الاخبار» ابوبکر محمد بن ابراهیم کلاباذی بخاری( 380 ) نیز بنقل مصادر ذیل
4ــ « روض الانف و شرح السیرة» ابوالقاسم عبدالرحمن سهیلی ( 581 ) ج 2 ص 431 از مالک بن انس از محمد بن منکدر از جابر
5ــ « عقد الدرر فی اخبار المهدی المنتظر» یوسف بن یحیی مقدسی شافعی ( 685 ) ص 157 به نقل از « فوائد الاخبار » از اسکافی و « شرح السیره » ابوالقاسم سهیلی .
6ــ « فرائدالسمطین» شیخ ابراهیم بن محمد حموینی ( 730 ) ج 2 ص 334 شماره 585 به نقل از ابوبکر محمد بن ابراهیم کلاباذی ــ مؤلف « معانی الاخبار »
7ــ « لسان المیزان» ابن حجر عسقلانی ( 852 ) ج 5 ص 147 چاپ مصر و ص 130 چاپ حیدر آباد به نقل از « معانی الاخبار » کلاباذی
8ــ « العرف الوردی فی اخبار المهدی» جلال الدین سیوطی( 911 ) ص161 بنقل از« فوائدالخبار »اسکافی ،
9ــ « القول المختصر فی علامات المهدی المتنظر» ابن حجر شافعی مکی ( 974 ) ص 56 عکس نسخه خطی مکتبه ظاهریه شام در کتابخانه آیت اللّه مرعشی قم بنقل از فوائد الاخبار اسکافی و شرح السیره ابوالقاسم سهیلی
10ــ نیز در « الفتاوی الحدیثیه» ابن حجر مکّی ص 37 و برحسب چاپ مندرج در الامام المهدی ص 332
11ــ « البرهان فی علامات مهدی آخرالزمان» متقی هندی ( 975 ) پایان باب سیزدهم کتاب ، بنقل از یحیی بن محمد حنیفی ضمن فتوای او ( در ردّ مهدی دروغین جونپوری ) صادر در سنه 952 هـ .
12ــ « لوائح الانوار الالهیه . . .» شیخ محمد بن احمد سفارینی حنبلی ( 1188 ) ج 2 بخش ویژه حضرت مهدی تحت عنوان « فائدة الخامسة » بنقل از حافظ اسکافی ( مؤلف فوائد الاخبار ) از جابربن عبداللّه با تعبیر به مرضی و پسندیده بودن سند آن .
13ــ « ینابیع الموده» سلیمان بن ابراهیم قندوزی ( 1294 ) ، آغاز باب 78 بنقل از جابر بن عبداللّه انصاری
14ــ « الاذاعه لما کان و مایکون بین یدی الساعة» سید محمد صدیق قنو جی بخاری ( 1307 ) ص 137 بنقل از « جمع الاحادیث الواردة فی المهدی » ابن خیثمه و « فوائد الاخبار » اسکافی
15ــ « المهدی المنتظر» ابوالفضل عبداللّه بن محمد بن صدیق مغربی ادریسی ( 1308 ) ص94 ، به نقل از « فوائد الاخبار ابوبکر اسکافی »
فهرست 67 متن حدیثی ، تاریخی و کلامی پیرامون
حضرت مهدی منتظر( عج ) مندرج در کتاب « الامام المهدی عند أهل السّنة » الجزء الأوّل:
1ــ المصنف لعبدالرزاق بن همام ( المتوفی211)
2ــ مصنف للحافظ عبداللّه بن محمد بن ابی الجاشیة الکوفی ( 235)
3ــ السنن لإبن ماجه القزینی ( 273)
4ــ السنن لأبی داود السجستانی ( 275)
5ــ السنن للترمذی ( 297)
6ــ البدء و التاریخ للمقدسی ( بعد 355)
7ــ المعجم الکبیر للطبرانی ( 388)
8ــ معالم السّنن لأبی سلیمان الخطابی ( 388)
9ــ مستدرک الصحیحین للحاکم النشابوری ( 405 )
10ــ فردوس الاخبار لشیرویه بن شهردار الدیلمی ( 509 )
11ــ مصابیح السنة للبغوی ( 516 ـ 510)
12ــ جامع الاصول لإبن أثیر الجزری ( 606)
13ــ الفتوحات المکیة لمحی الدین بن عربی ( 638)
14ــ مطالب السئول لإبن طلحة الشافعی ( 652)
15ــ تذکرة خواص الأمة لسبط إبن جوزی ( 654)
16ــ شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید ( 655)
17ــ مختصر سنن أبی داود للمنذری ( 656) الشافعی ( 658 ) الشافعی ( بعد 658 )
20ــ تذکرة القرطبی لمحمّد بن أبی بکر القرطبی ( 671)
21ــ وفیات الأعیان لإبن خلکان الإربلی ( 689)
22ــ ذخائر العقبی لمحی الدین الطبری ( 694)
23ــ فرائد السمطین للحموئی الخراسانی ( 732)
24ــ مشکاة المصابیح للخطیب التبریزی ( 737)
25ــ تلخیص «المستدرک حاکم» حافظ ذهبی ( 748 )
26ــ خریدة العجائب لسراج الدین ابن الوردی ( 749)
27ــ المنار المنیف لإبن قیّم الجوزیة الحنبلی ( 751)
28ــ الفتن و الملاحم لإبن کثیر الدمشقی ( 774)
29ــ مودة القربی للسید علی الهمدانی ( 876)
30ــ شرح المقاصد لسعدالدین التفتازانی ( 793)
31ــ مجمع الزوائد لنورالدین الهیثمی الشافعی ( 807)
32ــ موارد الظمآن لنورالدین الهیثمی الشافعی ( 807)
33ــ الفصول المهمة لإبن الصّباغ المالکی ( 855)
34ــ العرف الوردی للسیوطی الشافعی ( 911)
35ــ الأئمة الإثنی عشر لإبن طولون الدمشقی ( 953)
36ــ الیواقیت و الجواهر لعبد الوهاب الشعرانی ( 973)
37ــ الصواعق المحرقة لأحمد بن حجر الهیثمی ( 974)
38ــ الفتاوی الحدیثیة لأحمد بن حجر الهیثمی ( 974)
39ــ القول المختصر فی مهدی المنتظر لابن حجر المکی الهیثمی ( 974 )
40ــ کنزالعمال لعلاءالدین المتقی الهندی ( 975)
41ــ البرهان فی اخبارصاحب الزمان ، لحسام الدین المتقی الهندی ( 975 )
42ــ مرقاة المفاتیح شرح المصابیح لعلی القاری الحنفی ( 1014)
43ــ أخبار الدول و آثار الأوّل لأحمد الدمشقی القرمانی ( 1019)
44ــ الإشاعة من أشراط السّاعة لمحمّد بن عبدالرسول البرزنجی ( 1103)
45ــ فتح المنان شرح الفوز و الامان لأحمد بن علی المنینی ( 1173) الجزء الثانی:
46ــ لوائح الأنوار الإلهیة لشمس الدین السفارینی ( 1188)
47ــ اسعاف الراغبین لمحمّد الصبان الشافعی ( 1206)
48ــ ینابیع الموده لسلیمان القندوزی ( 1270 )
49ــ نور الابصار للسید مؤمن الشبلنجی ( بعد 1290)
50ــ مشارق الانوار للشیخ حسن الخمراوی المصری ( 1303)
51ــ الاذاعة لما کان و ما یکون . . . للسید محمّد صدیق القنوجی ( 1307)
52ــ القطر الشهدی فی أوصاف المهدی لشهاب الدین الحلوانی ( 1308)
53ــ العطر الوردی فی شرح القطر . . . لمحمّد البلبیسی الشافعی ( 1308)
54ــ غالیة المواعظ لخیرالدین الالوسی الحنفی ( 1317)
55ــ فیض القدیر شرح الجامع الصغیر لعبد الرؤف المناوی ( 1031) العظیم آبادی ( المتولد1237)
57ــ نظم المتناثر لمحمّد بن جعفر الکتانی ( 1345)
58ــ تحفة الأحوذی لمحمّد عبدالرحمن المبارکفوری ( 1354)
59ــ نظرة فی أحادیث المهدی لشیخ الأزهر محمّد الخضر حسین ( 1377)
60ــ التاج الجامع للاصول للشیخ منصور علی ناصف ( 1371)
61ــ إبراز الوهم المکنون لأحمد بن صدیق المغربی ( 1380)
62ــ المهدی المنتظر لابن صدیق البخاری الغماری ( 1380 )
63ــ حول المهدی للشیخ ناصرالدین الآلبانی ( المعاصر)
64ــ عقیدة أهل السّنة . . . للشیخ عبدالمحسن العباد ( المعاصر)
65ــ ذیل « عقیدة أهل السّنة» للشیخ عبدالعزیز بن باز ( المعاصر)
66ــ الرد علی من کذّب بالأحادیث المهدی للشیخ عبدالمحسن العباد ( المعاصر)
67ــ عقیدة المسیح الدجال لسعید ایوب ( المعاصر )
فتوای چهار نفر از فقهای مذاهب اربعه سنّی درباره منکرین مهدی منتظرعج
نظر به اینکه در اوائل سده دهم هجری شخصی بنام محمد جونپوری با فریب دادن مردم عوام سنی به عنوان مهدی منتظر در سرزمین هند قیام کرد و گروههائی از عوام فریب خور بدو گرویدند وبالاخره کم کم موضوع مهدویت او مسئله آفرین شد ، اهل تسنن از چهارنفر از علمای سنی درباره شخصیت مهدی و مهدویت جونپوری استفتاء و نظرخواهی شرعی نمودند . آنها هم با تکیه و استناد به احادیثی که بیانگر علائم ظهور مهدی موعود منتظر است و شخص مدعی مهدویت هم فاقد شرایط امامت بود و هم ظهورش غیر مقرون به علائم ظهور حضرت مهدی ، او را تخطئه و رد نموده و حتی خود و پیروانش را ــ بر اساس بیراهه روی و تکفیر مسلمانان مخالف با وی ــ تکفیر و محکوم به ارتداد و اعدام کردند . اکنون ما بخاطر رعایت اختصار از ذکر متون آن فتاوی معذرت خواسته ولی در رابطه با موضوع بحث که در رد و رهنمون منکران حضرت مهدی و تخطئه کنندگان احادیث پیرامون آنحضرت خلاصه می شود خواستاران آنرا به کتاب «البرهان» متقی هندی (باب سیزدهم) که در رد محمد جونپوری و مشتمل بر فتاوی مذکور است ارجاع می دهیم تا خود با ملاحظه آن فتاوی پی به واقع امر و مخالفت جدی علمای سنی با منکرین آنحضرت برند و در شناخت مهدی راستین اسلام از مهدی های دروغین هر عصر و زمانی دچار اشتباه نشوند . مهدی فقیه ایمانی رمضان المبارک 1417
________________________________________
1 ــ ملل و نحل شهرستانی 2/11، غیبت شیخ طوسی ص 192، المهدیه فی الاسلام ص 93.
2 ــ غیبت شیخ طوسی ص 192، مقدمه ابن خلدون ص 219، ملل و نحل شهرستانی 1/200، المهدیه فی الاسلام ص 103.
3 ــ مقدمه ابن خلدون ص 222، تاریخ فخری ص 148، مجله الهلال مصر جلد 17 سال 4 صفحه 643.
4 ــ المهدیة فی الاسلام ض 117.
5 ــ طبقات ابن سعد 5/245، المهدیه فی الاسلام ص 184.
6 ــ المهدیه فی الاسلام ص 184.
7 ــ ملل و نحل شهرستانی2/3، غیبت شیخ طوسی ص 192.
8 ــ المهدیه فی الاسلام ص 125.
9 ــ ملل و نحل شهرستانی2/4، غیبت شیخ طوسی ص 192 و 198.
10 ــ غیبت شیخ طوسی ص 192و 198.
11 ــ ملل و نحل شهرستانی2/7، غیبت شیخ طوسی ص 192 و 220
12 ــ غیبت شیخ طوسی ص 222 و
225ــ 227 و 287.
13 ــ المهدیه فی الاسلام ص 48.
14 ــ المهدیه فی الاسلام ص 135.
15 ــ طبقات ابن سعد 5/245، المهدیه فی الاسلام ص 182.
16 ــ تاریخ فخری ص 237، مقدمه ابن خلدون ص 374، اخبار الدول واثار الاول قرمانی ص189.
17 ــ تاریخ ابی الفداء 2/232، مجله الهلال سال 4 شماره 17 ص 643، مقدمه ابن خلدون ص 366.
18 ــ المهدیه فی الاسلام ص 48.
19 ــ مقدمه ابن خلدون ص 367، مجله الهلال سال 4 شماره 17 ص 643.
20 ــ مقدمه ابن خلدون ص 367.
21 ــ ترجمه رساله دار مستتر، از محسن جهانسوز.
22 ــ ترجمه رساله دار مستتر.
23 ــ مجله الهلال سال 4 شماه 17، ص 644 و سال 7 شماره 6.
24 ــ مقدمه ابن خلدون ص 367.
25 ــ ملل و نحل شهرستانی 2/17.
26 ــ الهلال سال 4 شماره 17 ص 644.
27 ــ الهلال سال 4 شماره 17 ص 643، ظاهرة الغیبة و دعوی السفاره ص
300ــ 370، المهدیة فی الاسلام ص 270، مفتاح باب الابواب ص 77.
28 ــ دائرة المعارف الاسلامیه ج 1 ص 496، المهدیه فی الاسلام ص 268، مفتاح باب الابواب ص 69.
29 ــ جهت آگاهی بر هویت سید کاظم رشتی و نقش او در گسترش فرقه بهائی گری رجوع شود به کتاب ظاهرة الغیبة و دعوی السفارة، میرزا محسن آل عصفور بحرینی ص
247ــ 300 چاپ قم
30 ــ دائرة المعارف اسلامیه 1/496، المهدیه فی الاسلام ص 268، مفتاح باب الابواب ص 69، نصایح الهدی بلاغی، اسرار العقاید میرزا ابوطالب شیرازی چاپ 1324 در نوبت دوم و دهها کتاب دیگر در ردّ بهائی گری که اکثراً چاپ و منتشر گردیده، جهت آگاهی بر فهرست اسامی 87 جلد کتاب در رد آنها مراجعه شود به کتابنامه حضرت مهدی (عج) تألیف آقای علی اکبر مهدی پور ص
817ــ 820.
31 ــ کتاب الغیبة شیخ طوسی ص
397ــ 415 و شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید 8/122.
منبع: تبیان