چگونگى غیبت امام زمان (ع)

یکى از موضوعاتى که پیرامون وجود حضرت مهدى‏علیه السلام مطرح است، مساله چگونگى غیبت آن حضرت مى‏باشد; بدین معنا که آیا دیده نشدن آن حضرت همان ناپیدایى و غیبت جسمى است، یا به معناى ناشناسى و غیبت معرفتى مى‏باشد؟

انواع غیبت

الف: غیبت معرفتى:

غیبت معرفتى، همان غیبت‏شخصیتى و حقوقى است. در این فرض، امام زمان‏علیه السلام از دید معرفتى ما مخفى است; یعنى آن حضرت به طور عادى زندگى مى‏کند و مردم کوچه و بازار او را ملاقات کرده و با او نشست و برخاست و معاشرت مى‏کنند و حضرت با مردم هم صحبت و همدم مى‏شود، ولى مردم شناخت و معرفت‏به اینکه، این شخص امام زمان‏علیه السلام است، ندارند. حکمت الهى چنین اقتضاء کرده که حضرت به وسیله ناشناس ماندن از خطرات احتمالى ستمگران و ظالمان در امان بماند تا ذخیره‏اى براى روز مبادا باشد.

روایاتى بر این نظریه دلالت مى‏کنند مثل:

1 - امام صادق علیه السلام فرمود: «ان فى صاحب هذا الامر سنن من الانبیاءعلیهم السلام سنة من موسى بن عمران و سنة من عیسى‏علیه السلام و سنة من یوسف و سنة من محمدصلى الله علیه وآله فاما سنة من موسى بن عمران فخائف یترقب و اما سنة من عیسى‏علیه السلام فیقال فیه ما قیل فى عیسى‏علیه السلام و اما سنة من یوسف فالستر یجعل الله بینه و بین الخلق حجابا یرونه ولایعرفونه و اما سنة من محمدصلى الله علیه وآله فیهتدى بهداه و یسیر بسیرته; (1) در صاحب این امر (حضرت مهدى‏علیه السلام) سنت‏هایى از پیامبران‏علیهم السلام است: سنتى از موسى بن عمران و سنتى از عیسى‏علیه السلام و سنتى از یوسف‏علیه السلام و سنتى از محمدصلى الله علیه وآله; اما سنتى که از موسى‏علیه السلام دارد، آن است که خائف و منتظر فرصت نشسته است.

اما سنتى که از عیسى‏علیه السلام دارد آن است که درباره‏اش بگویند آنچه را که درباره عیسى‏علیه السلام مى‏گفتند.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران () نویسنده متن فوق: » حسن زارع ( یکشنبه 88/4/14 :: ساعت 1:0 عصر )